سیستم های گرمایشی موضعی دیدگاه بگذارید

امروزه فضاهای صنعتی را با سیستم گرمایش موضعی گرم می‌کنند!

احداث یک محیط صنعتی، نیاز به تدابیر و برنامه ریزی‌هایی دارد که بتوانید با تکیه بر آنها، در کنار عملکرد صحیح تمام اجزا، در هزینه‌ها نیز صرفه جویی شود. در واقع این درایت‌ها یک نوع مدیریت مصرف می‌باشد. تامین گرمایش و سرمایش سالن های بزرگ، یکی از معضلاتی است که هر موسسی باید در مرحله اول و باتوجه به کاربری فضا به آن توجه نماید.

انتخاب درست سیستم حرارتی در این مراکز، به نوعی بهینه سازی در مصرف انرژی و سوخت می‌باشد. ایجاد محیطی با شرایط دمایی ایده‌آل، یک ضرورت است که به بهبود عملکرد کارکنان کمک کرده و کیفیت محصول نهایی را تامین می‌نماید. به سبب رفت و آمدهای زیاد در این اماکن و وجود درزهای فراوان، احتمال هدر رفت انرژی بالا می‌رود؛ پس بهترین گزینه، استفاده از سیستم گرمایش موضعی است که حرارت را به صورت تابشی منتشر می‌کند.

سیستم گرمایش موضعی جایگزینی کم صرف، به صرفه و ساده برای سایر سیستم‌های حرارت زاست. با استفاده از این دستگاه‌ها، به جای اینکه انرژی و سوخت زیادی صرف گرم کردن کل محیط شود، صرفا محدوده‌ای که کارکنان در آن حضور دارند و کار می‌کنند گرم خواهد شد. به این ترتیب، دیگر حجم فضایی که باید گرم شود، کاهش یافته و در مصرف سوخت نیز صرفه جویی خواهد شد. سیستم گرمایش موضعی حرارت را فقط به محدوده‌ای مشخص می‌تابد. ویژگی این نوع گرمای تشعشعی، این است که دیگر گرما به وسیله جریان همرفتی به اطراف منتقل نمی‌شود.

تابش موضعی چگونه محدوده مورد نظر را گرم می‌کند؟

خورشید را می‌توان اولین سیستم گرمایش تابشی نام برد که این دستگاه‌ها بر اساس مکانیزم عملکرد آن طراحی شده‌اند. نور، یک نوع امواج الکترومغناطیسی است که هر پرتو از آن، به نقطه مشخصی می‌تابد. هر جسمی با هر دمایی که باشد، مقداری انرژی گرمایی از خود منعکس و مقداری را نیز از اجسام اطراف دریافت می‌کند. به این ترتیب، انرژی، به طور پیوسته در حال جابه جایی است. هر جسمی که گرمای بیشتری داشته باشد، مقدار امواج بیشتری را نیز ساطع می‌کند؛ بنابراین جسم مقابل با دریافت این امواج، گرمتر خواهد شد. برای انتقال گرما از سیستم گرمایش تشعشعی به اجسام اطراف، نیاز به هیچ محیط مادی نیست و این انتقال در شرایط خلاء نیز انجام می‌شود.

این در حالی است که سیستم‌های گرمازای معمولی، برای انتقال حرارت، از منبع، نیاز به هوا دارند تا انتقال حرارت به کمک جریان همرفتی اتفاق بیفتد. در این سیستم‌ها، هوا ابتدا گرم شده و سپس منتقل می‌شود. در سیستم گرمایش تابشی تا زمانی که چشمه داغ، گرما تولید کند، افراد و اشیاء مقابل آن نیز گرم می‌شوند.

مزایای استفاده از سیستم گرمایش تشعشعی

سیستم‌های حرارتی با ویژگی جابه‌جایی هوا، ابتدا هوای اطراف را گرم می‌کنند و این هوا، به سمت بالا منتقل می‌شود و جای هوای سرد با چگالی زیاد را می‌گیرد. این جابه‌جایی تا زمانی انجام می‌شود که کل فضا گرم شود. ولی در تمام شرایط، بین هوای بالا و پایین، اختلاف دمای ملموس وجود دارد. سیستم‌های گرمایشی همرفتی، انرژی زیادی برای ایجاد گرما و تعادل دمایی ایجاد می‌کنند. در حالی که در سیستم گرمایش موضعی چشمه داغ یا همان منبع گرما، حرارت را به طور مستقیم و بدون اینکه در اولین تابش‌ها به بالا هدایت شود، به اجسام می‌تابد. دمای هوای مقابل این منبع با قسمت دورتری که گرما به آن می‌تابد، اختلاف ناچیزی دارد. بنابراین گرمای یکنواختی در محدوده مورد نظر تامین می‌شود.

یکی از سوخت هایی که می‌توانید سیستم گرمایش موضعی را با آن راه بیاندازید، گاز طبیعی است که هم ارزان قیمت تر است و هم مطابق با سیاست های توسعه ملی می‌باشد که به جایگزینی گاز طبیعی به جای سایر سوخت‌ها تاکید دارد.

سیستم گرمایش تابشی، کمترین میزان اتلاف انرژی را دارد؛ علت این امر، این است که امواج الکترومغناطیسی قابلیت عبور از شیشه را ندارند و در فضاهایی که پنجره زیادی دارند، قابل استفاده بدون هدر رفت انرژی هستند. به این ترتیب، گرمای داخل محدوده حفظ می‌شود.

سرعت گرم کردن محیط با این سیستم‌ها بسیار بیشتر از سیستم‌های جابه‌جایی هوای گرم است، نفوذ هوای سرد بیرون به داخل ساختمان، هیچ تاثیر منفی در گرمای موضعی ندارد. زیرا هدف از راه اندازی سیستم گرمایش تشعشعی گرم کردن محیط نیست بلکه رساندن حرارت مطلوب به افراد زیر محدوده است. همچنین با باز و بسته شدن درب‌ها، تخلیه انرژی صورت نمی‌گیرد و انرژی زیادی مصرف نخواهد شد.

انواع سیستم های گرمایش موضعی را بشناسید

در بسیاری از کارخانجات بزرگ با متراژ زیاد، سوله‌ها و سالن‌هایی که ارتفاع بلندی دارند و تعمیرگاه هایی با مساحت گسترده، سیستم گرمایش موضعی را جایگزین بخاری‌ها یا سایر دستگاه‌های گرمازا کرده‌اند. افراد داخل این فضاها، گرمای مطلوب را دریافت می‌کنند بدون اینکه کارفرما مجبور به صرف هزینه‌های بالا برای سوخت باشد. انواع هیترها با گرمای تشعشعی وجود دارند که هریک کاربرد مخصوص به خود را دارند. در ادامه به معرفی این سیستم‌ها خواهیم پرداخت.

• هیتر تابشی برقی (سقفی و دیواری)

این هیترهای تابشی، با بهره‌گیری از نیروی الکتریکی، گرمای تشعشعی تولید می‌کنند. هیترهای تابشی برقی، بر اساس اندازه، به دو نوع 1 متری و دو متری تقسیم بندی می‌شوند. گرمای این سیستم گرمایش موضعی توسط المنت تامین می‌شود که رفلکتور پشت آن، این گرما را به صورت متمرکز به بیرون منعکس می‌کند.

• هیتر تابشی سرامیکی

یکی دیگر از سیستم‌های گرمایشی که حرارت را به صورت متمرکز و از طریق امواج مادون قرمز ساطع می‌نماید، هیتر تابشی سرامیکی است. عامل انعکاس گرما در این نوع هیترها، سرامیکی است که گرمای حاصل از مشعل را بازتاب می‌کند.

سخن پایانی

یکی از جدیدترین سیستم‌های گرمایشی مورد استفاده در فضاهای صنعتی و اداری، سیستم گرمایش موضعی است. این دستگاه‌ها، گرما را به محدوده‌ای مشخص پرتاب می‌کنند؛ یعنی گرما فقط در محدوده‌ای که امواج الکترومغناظیسی به آن می‌تابد، حس می‌شود. گرمای حاصل از این سیستم‌ها، هدر نمی‌رود پس مصرف سوخت و برق پایینی دارند. هیترهای تابشی از نظر نوع مصرف سوخت، به دو دسته برقی و گازی تقسیم می‌شوند. هیترهای گازی، خود به سه دسته سقفی، چتری و سرامیکی تقسیم می‌شوند و انواع برقی، به دو دسته سقفی و دیواری. تفاوت سیستم گرمایش تابشی با سایر هیترها، علاوه بر تشعشعی بودن، بی‌نیازی از جریان همرفتی برای انتشار گرما و صرفه جویی در مصرف سوخت و انرژی در کاربردی بودن آنها در فضاهای روباز می‌باشد.

یک سیستم گرمایش موضعی می‌تواند در هوای سرد، افرادی را که در محدوده این دستگاه قرار گرفته‌اند، گرم کند بدون اینکه گرما به خارج از این محدوده نسوخ کند.